İzmit Mutlu Son

İzmit Mutlu Son Eve vardıklannda evin büyüklüğünden dolayı şaşkına döndü Mine. Güzel bir yer bekliyordu fakat Boğaz’ın derhal dibinde böyle bir yalı beklemiyordu. Fuat ailesinin çalışmalarını yürütmesi için bu evi kendisine verdiğini, başta sadece çalışmak içinken bir süredir artık gece gündüz orada kalmış olduğunı ve evinin burası olduğunu söyledi. Çok güzel bir yer burası. Aynı zamanda size ikonalara ve daha kaç kişiye yetebilecek büyüklükte. Fuat arada yardımcı hanımın gelip evi çekip çevirdiğini söyledi.

Şöyle bir çevreı gezdirip, Mine’yi çalıştığı salona aldı. Mine önce duvardaki, yerlerdeki ikonaları inceledi. Sonra devasa masasının üzerindeki yarım çalışmaları incelerken içecek bir şey isteyip istemediğini sordu Fuat. Mine zahmet olmayacaksa çay istedi. Fuat mutfağa gittiğinde Mine bir tek ikonalara değil, evdeki, çalışma masasındaki başka detaylara da bakmaya başladı. Masadaki birikmiş boş kahve fincanları, notlar, kitaplar, fırçalar, gelen mektuplar, kol saati ve faturalar birazcık dağınık fakat takıntılı bir adam izlenimi veriyordu. Tüm günü bu masa başlangıcında geçiyordu sanki.

İzmit Mutlu Son

İzmit Mutlu Son Masa çok hoş oymaları olan, koyu renk bir cevizdendi, yanında başka bir masa daha vardı, altında çekmeceler vardı. Her iki masa da antika olabilirdi fakat çok bakımsız kalmışlardı. Üzerinin tozu alınmıştı ama kenarları altı toz içindeydi. Eve yardımcı gelse bile ya buraya dokundurtmuyordu yahut üstün körü temizleniyordu çevre. Derken elinde çaylarla Fuat geldi. Masaya bunları koyduktan sonra kendi yerindeki sandalyenin yanına bir iskemle daha çekti. Sandalyeler de eski tip, ağır ve ahşaptı. Fuat masanın altındaki bir dolaptan birkaç defter çıkardı.

“İkonaların dışında kendim için bu defterlere de çizimler, resimler yapıyorum arada. Dediğim benzer biçimde sadece kendim için yapıyorum, kimselere göstermem ama sizinle paylaşmak istedim. ” Defterlere sırayla bakmaya başladılar. Fuat defterleri genel anlamda kendi elinde yahut kucağında tutup Mineye gösteriyor, sayfaları da kendi çeviriyordu. Her resimden sonra bir yorum, bir övgü almak istiyordu sanki. Bir şey söylemeyecekse bile resimlere ve Mineye umutla bakarak bekliyordu. Mine güzel bulunduğunu söylediğinde mutlu oluyor, bu sefer resmi neden beğendiğini soruyordu.